شبنم فتحی زاده، محمد حسنی، حسن قلاوندی،
دوره ۷، شماره ۵ - ( ۱۰-۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: رهبری تحولگرا و معنویت از زمره موضوعات پژوهشی بسیار مهم برای محیطهای کار محسوب میشوند، چرا که این پدیدهها، از عوامل اصلی اثرگذار بر رفتارهای سازمانی محسوب میگردد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر رهبری تحولگرا و معنویت برتمایل به ترک خدمت و رضایت شغلی با میانجیگری تاب آوری، سازگاریشغلی و درگیری شغلی در میان پرستاران بیمارستان امام رضا(ع) ارومیه، صوررت گرفته است.
روش کار: این پژوهش، بهصورت معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری کلیه پرستاران بیمارستان امام رضا(ع) ارومیه که مشتمل بر ۲۷۵ نفر بودند. و از این میان بر اساس جدول مورگان ۲۰۰ نفر به روش نمونهگیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. دادهها از طریق پرسشنامههای استاندارد جمعآوری گردید. به منظور ارزیابی روابط بین متغیرهای مکنون و اندازهگیری شده در الگوی مفهومی، از مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که رهبری تحولگرا به واسطه تاب آوری و درگیری شغلی بر رضایت (۴۲/۰ =β، ۰۵/۰ =β) به صورت مثبت و بر تمایل به ترک خدمت (۲۸/۰- =β، ۰۵/۰-=β) به صورت منفی تأثیر دارد. همچنین معنویت به واسطه تاب آوری و درگیری شغلی بر رضایت (۱۷/۰ =β، ۰۵/۰ =β) به صورت مثبت و بر تمایل به ترک خدمت (۱۲/۰- =β، ۰۶/۰-=β) به صورت منفی تأثیر دارد. رهبری تحولگرا و معنویت به واسطه سازگاری شغلی بر رضایت شغلی تأثیر ندارند ولی رهبری تحولگرا به واسطه سازگاری شغلی بر تمایل به ترک خدمت (۰۹/۰-=β) به صورت منفی تأثیر دارد. و معنویت به واسطه سازگاری شغلی بر تمایل به ترک خدمت تأثیر ندارد.
نتیجه گیری: براساس یافتههای پژوهش تابآوری و درگیریشغلی رابطه بین رهبری تحولی و معنویت را با رضایت شغلی و ترک خدمت را تحت تاثیر قرار میدهند. این نتایج بر ضرورت بازشناسی نقش میانجی تاب اوری شغلی و درگیری شغلی در بررسی رابطه علی رهبری تحولی و معنویت را با رضایت شغلی و ترک خدمت تاکید میکند.
لیلا شاکری منش، قاسم آهی، سید عبدالمجید بحرینیان، احمد منصوری،
دوره ۱۰، شماره ۴ - ( ۸-۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه: کیفیت مراقبت پرستاری عامل مهمی در عرصه خدمات سلامت و ارائه مراقبت با کیفیت از بیماران است. هدف این پژوهش ارائه مدل کیفیت مراقبت پرستاران در ارتباط با استرسورهای شغلی در دوران شیوع کووید-۱۹ با نقش میانجی ارزیابی شناختی و درگیری شغلی بود.
روش کار: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع اکتشافی تحلیلی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه پرستاران بیمارستان‌های دولتی شهر مشهد در سال ۱۴۰۱ بود که با استفاده از جدول مورگان حجم نمونه ۴۰۰ نفر انتخاب شد و پرسشنامه‌ها به روش نمونهگیری در دسترس از طریق توزیع لینک پرسشنامه در فضای مجازی تکمیل شد. ابزار پژوهش یک پرسشنامه چندقسمتی شامل کیفیت مراقبت پرستاری (PESNWI)، پرسشنامه استرسورهای شغلی پرستاران (NOSS)، پرسشنامه ارزیابی شناختی و فرم کوتاه پرسشنامه درگیری شغلی (UWES-۹) بود. دادهها با استفاده از تحلیل مسیر و با نرم‌افزار Spss۲۶ و Amos۲۴تحلیل شد.
یافته‌ها: یافتههای حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که برای مدل فرضی، تمامی شاخص‌ها نشان از عدم برازش مدل داشتند. مسیرهای مستقیم از استرس شغلی به ارزیابی شناختی و درگیری شغلی مثبت و معنادار بود (۰۱/۰ p<) و مسیر مستقیم ارزیابی شناختی به کیفیت مراقبت و مسیر مستقیم درگیری شغلی با کیفیت مراقبت مثبت و معنادار بود (۰۱/۰ p<). اما مسیر مستقیم استرس شغلی به کیفیت مراقبت منفی و معنادار بود. (۰۱/۰ p<). اثر غیرمستقیم استرسور شغلی بر کیفیت مراقبت با میانجیگری درگیری شغلی (۰۵/۰ p<) و همچنین استرسور شغلی با میانجیگری ارزیابی شناختی با کیفیت مراقبت رابطه مثبت و معنادار داشت (۰۵/۰ p<).
نتیجه‌گیری: می‌توان گفت درگیری شغلی و ارزیابی شناختی هر یک به‌تنهایی در رابطه بین استرسورهای شغلی و کیفیت مراقبت پرستاران در دوران شیوع کووید ۱۹ نقش میانجی داشت.
